Day 8 and 9

Day 8.

Met moeite hadden we de wekker om 6 uur gezet en stonden we op. 

Een ontbijtje gehaald bij Starbucks en vertrokken naar The Valley of Fire. Het was alweer boven de 35 graden in de ochtend en het was gelukkig maar een uurtje rijden naar het park.

Het was weer heel anders dan de andere parken die we gezien hadden. Bij Joshua Tree waren er rotsen met losse stenen op elkaar gestapeld. Maar hier waren het rotsen die allemaal aparte vormen hadden, omdat ze door de wind door de jaren heen geslepen zijn. Het mooie van deze rotsen is dat ze allemaal rood zijn. Heel gaaf om te zien. Allemaal soorten dieren waren hier te zien. Coyotes, konijnen, chipmunks, slangen, roofvogels, hagendissen, kwartels en kevers. Een paar keer zijn wij uitgestapt om te lopen, maar het was zo heet dat ik de laatste paar keer maar in de auto, koel in de airco bleef. 

Hierna zijn we naar het hotel terug gegaan en lekker even aan het zwembad gelegen. Ondertussen was het alweer 41 graden. 

Om 17:30 werden we opgehaald bij het hotel door de Cowboy Trail Rides. Het busje reed voor en deed de klapdeuren open. HI I'M DARLENE! Zei de volle vrouw die de bus reed met een heel plat amerikaans accent. We werden naar de Red Rock Canyons gebracht. Dit was ook net zo dichtbij als de Valley of Fire, maar dan aan de andere kant. 

Ik heb zelf wel eens op een paard gezeten, maar Kevin nog nooit. In de bus moesten wij allemaal papierwerk ondertekenen. Dat als er iets met je gebeurd, het je eigen probleem is haha. Dus wij knepen hem al en waren benieuwd wat voor spannende dingen we gingen doen. 

Er stonden veel paarden in een omheind gebied lekker met elkaar te stoeien. En verderop stond een overkapte, open stal waar opgezadelde paarden stonden. Hier stond ook een soort kantine bij van hout gemaakt. We konden hier een tas pakken die ze aan je paard konden bevestigen. Hier kon je je camera, water en andere dingen in doen die je wou meenemen.

Twee cowboy's legde ons wat dingen uit. Hoe het sturen werkte, hoe je moest reageren als je paard niet wou meewerken, wat je wel en wat je niet moest doen. Allemaal met een beetje humor. HEY DARLENE GET OVER HERE! riep de cowboy met precies zo een accent als die vrouw had. Dus wij moesten onze lach weer inhouden. Maar waarschijnlijk moet je de stem horen om het grappig te vinden haha. Dus Darlene mocht weer alles opruimen en alles voorbereiden voor het eten. 

We liepen naar de paarden toe die opgezadeld waren en je kreeg een paard toegewezen. De naam moest je onthouden en dan hielpen ze je èèn voor èèn naar je paard. Kevin kreeg Radar en ik kreeg Smokey toegewezen. 

We reden samen met 2 mensen uit Canada die eigen paarden hebben en 2 mensen uit Vegas die net als wij geen ervaring hebben met paarden.  

Smokey werd geroepen dus ik liep naar het paard toe waar de cowboy bij stond. Het was een heel lief klein lichtgrijs paardje. De kleinste van alle paardjes. Dus dat leek me wel wat. Dus hij pakte mijn zakje aan om deze aan Smokey te bevestigen. Ik zag dat Smokey geen bit in had en ik zei wow is dat normaal dat hij geen bit in heeft? Dus hij keek naar het paard en zei eeuuw yeaa.. en riep naar de andere cowboy dat Smokey dus niet kon rijden, omdat hij in de middag al had gereden. De andere cowboy riep terug oohjaa is Dollar wel klaar? Ja die is klaar! Nou zet haar dan maar op Dollar.

Naast Smokey stond een groot bruin paard. Dus hij zei je hebt een keer eerder gereden toch? Dan lukt dit je wel. Dus ik klom er op maar mijn voeten konden amper door die beugels. Ze konden niet hoger haha. Dus alleen als ik stond kon ik mijn voeten er goed in doen.

En toen ik zat keek ik naar Kevin en die zat op een super mooi paardje. Ietsje kleiner dan waar ik op zat, maar die van hem was heel mooi getekend. 

Je moest de paarden in de stal nog even lekker laten gaan, dus ze liepen alle kanten op. Radar van Kevin ging gelijk naar de drinkbak, wat dus niet super fijn is als je nog nooit op een paard hebt gezeten en het paard duikt in een keer naar voren om te drinken haha.

Toen iedereen op zn knol zat gingen we beginnen. We liepen achter elkaar stijl naar beneden en ook stijl ophoog. Smalle en brede paden. Het was zo super mooi en rustig daar. Je kon ondertussen lekker foto's maken en genieten van het avontuur. Nouja.. iedereen was rustig en stil, behalve Kevin en ik. Wij waren alleen maar met een cowboy accent stomme dingen naar elkaar te roepen en liedjes te zingen. 

Kevin reed achter mij en ik wou ook graag wat foto's van de voorkant van mijn paard hebben tijdens het rijden. Dus ik vroeg de Canadees voor mij of hij wat foto's wou maken met mijn camera. Alleen de paarden waren zo gewend dat ze achter elkaar liepen dat het lastig was om te stoppen. Maar de man was een ervaren rijder, dus hij draaide het paard om en pakte mijn camera. Hij spoorde het paard aan om te galloperen, omdat wij wat achter liepen. Maar omdat hij ging, wou mijn paardje ook mee hahahaha. Dus ik gallopeerde een stukje achter hem aan. En Kevin zijn lieve, tamme paardje sukkelde er achter aan. 

Toen wilden wij even wisselen van plek dus Kevin reed mij voorbij. En toen ineens ging Radar luisteren naar Kevin. Dus Kevin stuurde het paard van het pad af en alle paarden die achter Kevin aan reden liepen stom achter hem aan hahaha. Dus wij vonden het helemaal mooi en de cowboy riep HEY GET BACK IN LINE! Weer met dat accent dus wij weer lachen. 

De zon ging onder en we hebben totaal 1,5 uur gereden. Was ook genoeg want je krijgt altijd pijn aan je bips haha.

Toen we bij het kamp aankwamen was Darlene klaar met het eten maken en konden we een bordje pakken. Het was een rib-eye steak met bruine bonen, aardappelen, mais en sla. Heeeeel lekker. Vlees was zo mals! Hierna nog rond het kampvuur gezeten wat het niet deed, dus naar de sterren gekeken en marsmallows gegeten. 

We werden met het busje weer naar het hotel gebracht en we waren kapot van de dag en het vele eten. 

Day 9.

6 uur de wekker. Mwehh. Nu wilden we het liefst nog blijven liggen, maar we moesten vroeg uitchecken om naar Death Valley te gaan. Ingepakt en weer heeeeeel het hotel af om naar de uitcheckbalie te gaan, bij starbucks ontbijt te halen en naar de garage komen. 500 meter casino over als een pakezel met 2 tassen, 2 koffers en een grote backpack. Geeen gezicht hahaha. Maar iedereen loopt er zo bij.

Het was 2 uur ijden naar Death Valley. Het werd steeds warmer, droger en meer zand. Het was er 49 graden. Bloeeeedheet. We zijn bij het visitorscenter er uit geweest en hier was het 45 graden. Hier vond ik het al veeelste heet en ik ben voor de rest niet meer uit de auto gekomen. Kevin is nog door de zandvlaktes gaan lopen.  

Sommige delen waren afgesloten, vanwege overstroming schade eerder dit jaar en dit onveilig was.

Omdat we nog 5 uur moesten rijden naar Visalia hebben we besloten om niet te lang in het park rond te rijden. Het park was zo groot dat het gewoon meer dan 2 uur rijden is om naar de andere kant te komen. 

5 uur later in Visalia aangekomen waren we super moe en vereist. We kwamen het hotel binnen en de baliemedewerker zei dat hij geen reservering van ons had. Wat super vreemd was, want wij hadden dus wel een voucher van welk hotel, adres, boekings gegevens en datum. Het hotel wist van niks en we moesten het reisbureau hier in Amerika bellen. Na 15 min weggedrukt te worden, kregen we eindelijk iemand te pakken. Een vrouw die klonk alsof ze dronken was en waarschijnlijk nog wat gerookt had zei dus dat we bij het juiste hotel waren en wou de balie medewerker hebben. Dus de balie medewerker uitgelegd dat het niet klopte. En we kregen de telefoon terug en de vrouw zei dat het wel klopte. Ze heeft wel 3x gevraagd of ze de gasten mocht spreken waarop Kevin steeds geïrriteerder antwoorden van YOU ARE SPEAKING TO THE GUEST! Heeeeeeeel iritant. Uiteindelijk zei ze dat we bij het verkeerde hotel zaten. Dus het andere hotel gebeld en inderdaad. Verkeerde hotel hebben ze doorgegeven. Dusssss we mochten weer onze koffers in de auto doen en 20 minuten terug rijden naar het andere hotel. Lekker schelden in de auto natuurlijk. 

Aangekomen bij het nieuwe hotel ingecheckt en moesten we naar de 3e verdieping. Deed de lift het niet. Potverdomme.. dus alle zooi 3 hoog slepen hahahaha. Helemaal klaar mee. Toen we in de hotelkamer kwamen stonden er 2 tweepersoonsbedden. PRIMA! dus liggen ieder op een bed lekker wijdbeens in de airco. 

Blijkbaar staat het stadje Hanford waar wij verblijven, bekend om een ijsalon. De balie medewerker van het hotel zei nog 1 ijsje is goed voor 2 personen. Kevin bestelde 2 smaken en je kreeg me toch een ijs hahahaha. Er werken 10 bollen in een beker gesmeten en toen nog eens 10 bollen met een andere smaak er bovenop. Ik nam 1 smaak, aangezien 10 bollen wel genoeg zouden moeten zijn. 

Buiten aangekomen met ons ijs heel je handen onder omdat het mega erg begon te smelten. Je gezicht, shirt, broek, voeten, het bankje en de grond zat helemaal vol met ijs hahaha

Kevin moest zelfs een super groot gedeelte weggooien van de maak die bovenop zat, omdat hij anders nooit de andere smaak zou kunnen proeven. 

Nadat de buikjes vol zaten ons terug getrokken naar het hotel en morgen weer 6 uur op om naar Squoia National Park te gaan.

Zzzzzzzzz...